272. Ölüb bir ağacın altında basdırılmış kimi hiss edirəm, bir zamanlar məni çox sevmiş insanlar məzarımın üstünə gəlib həyatdaykən deyə bilmədiklərini deyirlər, yaxud heç nə demirlər, sadəcə məzarın yanında oturub baxırlar, keçmiş günlər üçün darıxırlar. mənim isə heç nə vecimə deyil... heç kim, heç nə, heç bir yer. yoxam, azadam.